سنتز پلیمرهای فوق روان کننده دیرگیر نفتالین فرمالدئید سولفونه
پایان نامه
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تهران
- نویسنده احمدرضا قره باغی
- استاد راهنما ایرج رضاییان محمدحسین رفیعی فنود
- تعداد صفحات: ۱۵ صفحه ی اول
- سال انتشار 1378
چکیده
فوق روان کننده ها ترکیبات نسبتا جدیدی هستند که به عنوان افزودنیهای بتن به شمار می روند. تولید و مصرف آن ها از سالهای دهه 1960 در ژاپن و آلمان آغاز شد. اولین بار نمکهای نفتالین فرم آلدئیدسولفونه در ژاپن و نمکهای ملامین فرم آلدئیدسولفونه در آلمان استفاده شده است . افزودن این مواد به بتن باعث کاهش میزان آب اختلاط، افزایش کارآئی، افزایش مقاومت ، کاهش حرارت هیدراتاسیون، تاخیر یا تسریع گیرش بتن، کاهش اثرات جداشدگی، بهبود قابلیت پمپاژ، کاهش نرخ افت کارآئی بتن و جلوگیری از اثرات زیان آوری هستند، که باعث کاهش دوام بتن می شوند.
منابع مشابه
سنتز و کاربرد پلیمرهای خودرنگ
پلیمرهای دارای استخلافهای رنگی از جمله مواد مهم در تصویر برداری‌های پزشکی، تقویت سیگنال در تشخیص‌های بیولوژیکی، مواد فوتوکرومیک و مطالعه فلوروسنتی دینامیک پلیمرها هستند. اغلب، قرار گرفتن تعداد بسیار محدود و دقیقاً معینی از مولکول رنگ در محلی کاملاً مشخص از زنجیره پلیمری مانند انتهای زنجیر یا در محل اتصال دو قطعه مختلف در کوپلیمرها، اهمیت بسیار زیادی دارد. با توسعه یافتن روش‌های پلیمریزاسیون زنده/...
متن کاملارزیابی تأثیر نانوسیلیس و فوق روان کننده بر مقاومت سایندگی بتن در سازه های آبی
از بتن معمولی به دلیل در دسترس بودن اجزای آن، به صورت گسترده در سازه‌های آبی استفاده می‌شود. مقاومت بتن می‌تواند با افزودن مقداری اندک از مواد ترکیبی به نام نانو مواد، به طور قابل توجهی افزایش یابد و باعث افزایش طول عمر بتن شود. تحقیق حاضر اثر مواد افزودنی نانوسیلیس و فوق روان‌کننده از نوع پلاستیکرت R-B را بر مقاومت سایشی بتن بررسی کرده است. برای ساخت نمونه‌های بتن از سیمان تیپ 2 و 5 استفاد...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
نوع سند: پایان نامه
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تهران
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023